De laatste weken in Bhaktapur en daarna?!
29 Januari 2013 | Nepal, Bhaktapur
Het heeft even geduurd maar hier is dan de nieuwe blog!
De trekking:
We vertrokken 's ochtends vroeg vanuit Bhaktapur naar Kathmandu. Daar wachtte onze gids op ons, Shiva. We zouden met de ''local bus'' gaan naar Syebry Bensi (dat was goedkoper, dus dan is 't niet moeilijk kiezen). Maar toen we aankwamen had Shiva een jeep geregeld want dat was ''more comfortable'', wat ik alleen maar kan beamen. 6 uur hebben we gereden. Wat wel jammer was, was dat er onuitstaanbare Nepalese voorin continu heeft lopen bellen (echt uren!) op max volume en dat we de hele weg naar Hindi muziek moesten luisteren, eveneens op de blasters. Die Nepalese was ook wagenziek en kotste om de zoveel tijd een plastic tasje vol dat ze nonchalant uit 't raam slingerde de weg op.
We zijn goed aangekomen en de volgende dag zouden we beginnen met lopen. Ik dacht dat trekkings bestonden uit relaxed een beetje wandelen de hele dag maar dat bleek net even anders te gaan. De 1e ochtend moesten we steil omhoog de berg opklimmen. 200 meter gestegen in 2 uur met 20 graden (veel 2-en). Helaas had ik de avond ervoor iets verkeerds gegeten waardoor mijn maag een heftige oorlog had ontketend op mijn darmen. Superrelaxed. Ik kon niks eten en heb de hele dag met samengeknepen billen gelopen op een thee en een cola. Wij strompelden met z'n 3e als hijgende otters naar boven terwijl Shiva op z'n dooie gemak en zelfs fluitend (dat deed ie expres) de berg op liep. Maar we hebben het 1e dorpje gehaald en ondanks de vermoeidheid was het prachtig om te zien.
De dagen erna gingen beter. We zijn constant gedaald en weer gestegen en we liepen langs steile berghellingen. Op de 2e dag kwamen we aan in Tatopani (''warm water''). Daar hadden ze hot springs waar we erg naar uitkeken. De hotsprings bleken knaloranje te zijn van al het ijzer dat in het water zit. Maar het water was echt heet! 40 graden viel er uit de muren in de baden. Wij zijn er 's middags in gegaan, dan is de buitentemperatuur nog enigszins acceptabel. De locals gingen er echter om 6 uur 's ochtends in, als het gewoon nog vriest. Rare jongens, die Nepalezen...
De overnachtingen waren erg leuk. We sliepen in homestays. Dat houdt in dat je 's avonds met z'n allen, inclusief familie, in de kamer/keuken zit rond het vuur. Je ziet de ouders koken op open vuren terwijl hun kleine koters op de grond met een stokje aan het spelen zijn of iets dergelijks. De mensen en dorpjes waren een stuk Tibetaanser want we zaten in het noorden van Nepal. Overal hingen boeddhistische bidvlaggetjes en stonden Stupa's in de dorpen en langs de weg.
's Nachts werd het wel ijskoud. Zonder verwarming nog steeds en overal kieren en gaten in de houten huisjes. 's Ochtends was dan alles bevroren. Door het lopen kreeg je het gelukkig snel weer warm.
Uiteindelijk zijn we 3500 meter hoogte gekomen. Nu klinkt het zo misschien erg hoog maar toen ik er eindelijk stond en hijgend en puffend om me heen keek was het nogal triest om te zien dat je nog steeds op een van de lagere bergen staat. We hadden uitzicht op besneeuwde toppen van 7 km hoog en op de bergen van Tibet wat erg mooi was.
Ik kan nog lang over de trekking schrijven maar ik ben bang dat 't alleen maar onhandige beschrijvingen zouden worden van hoe mooi en gaaf het was om te zien en mee te maken.
Na de trekking hadden we nog steeds wintervakantie dus zijn naar Pokhara gegaan. Dit is een stad aan een groot meer in het westen van Nepal. Iedereen zei dat dit hét relaxersoord van Nepal was en dat konden we wel gebruiken na de trekking. Weer 6 uur in de bus. Ik zal niet gauw meer klagen over dat de afstand Nijmegen-Tubbergen lang is om te overbruggen.. We hebben een bootje gehuurd en ik was van plan de hele dag op 't meer te chillen en te lezen maar ik wilde graag weten hoe de andere kant van het meer eruit zag. Dus hebben we heen en weer geroeid en een heuvel beklommen om een Stupa te bezichtigen.
's Avonds toen we op het terras zaten kwam er plots een klein jonge aapje uit de boom gesprongen en klom op Thom's schoot! Hij was doodsbang en heeft daar 2 uur gezeten. Als iemand probeerde hem weg te halen begon ie te krijsen en alles dus hebben we 'm maar laten zitten. We hebben 'm wat druiven gevoerd en geaaid. Het was echt een lief aapje en hij had z'n verloren ouder teruggevonden in Thom. Uiteindelijk hebben we 'm teruggebracht naar de eigenaar en die pakte hem hardhandig af. Het was erg sneu want hij keek om de schouder van Nepalees naar ons om en stak z'n kleine handje uit en maakte geluidjes. We hadden 'm graag meegenomen maar dat is heel lastig met de douane.
We hebben ook nog geparaglide wat echt onwijs gaaf was! Honderd meter boven de grond zweef je met uitzicht op het Annapurna massief terwijl gieren langs je heen vliegen.
Deze week zijn we weer begonnen met lesgeven. Puzza van groep 6 had ons bijnamen gegeven. Aangezien ik me nog niet had geschoren na de trekking was ik '' Moustache'' en Thom was ''Noodle'', omdat z'n haar op noodles lijkt. Toen ik op 't bord stond te schrijven riep Puzza opeens heel hard ''SIR! You have a hole in your pants!'' Dat klopte. ''We can see your panties!'' En toen moesten ze heel hard lachen allemaal. Ik deed alsof ik heel boos was en zei dat ze niet mocht kijken. Toen ik me weer omdraaide had ze haar muts half voor haar gezicht en bedekte haar ogen met haar hand en riep ''Look sir! I am not looking!''.
Dit is onze laatste week en we hebben spellen georganiseerd. Spijkerpoepen, ballonvoetballen en touwtrekken. Vorige week had ik Bingo met ze gedaan en dat vonden ze erg leuk. Vooral toen ik ze chocolaatjes gaf elke keer dat ze bingo hadden.
We hebben deze 2 weken een nieuwe taak gekregen! We gaan 's middags nu naar kinderen die lichamelijk te gehandicapt zijn om naar school te gaan en wij geven ze dus thuis les. Erg leuk om te doen en om bij de familie in de woonkamer te zitten. Donderdag hadden we outing en gingen we naar het museum. Ganga, een gehandicapte vrouw die mee was, kreeg een spasme en sloeg met haar arm een vitrine met een 200 jaar oud schilderij in. Dat was best grappig, vooral omdat niemand 't erg scheen te vinden dat dat schilderij bijna vernield was. Ganga had alleen wat krasjes.
Omdat we nu toch al 2 maanden in Nepal zitten en ''het hier wel weer gezien hebben'' hebben we besloten om maandag naar Thailand te vliegen. Daar gaan we een maand reizen en de laatste maand gaan we in Cambodja reizen!
De volgende blog zal ik dus vanuit een hangmatje op een wit zandstrand schrijven hehe
De trekking:
We vertrokken 's ochtends vroeg vanuit Bhaktapur naar Kathmandu. Daar wachtte onze gids op ons, Shiva. We zouden met de ''local bus'' gaan naar Syebry Bensi (dat was goedkoper, dus dan is 't niet moeilijk kiezen). Maar toen we aankwamen had Shiva een jeep geregeld want dat was ''more comfortable'', wat ik alleen maar kan beamen. 6 uur hebben we gereden. Wat wel jammer was, was dat er onuitstaanbare Nepalese voorin continu heeft lopen bellen (echt uren!) op max volume en dat we de hele weg naar Hindi muziek moesten luisteren, eveneens op de blasters. Die Nepalese was ook wagenziek en kotste om de zoveel tijd een plastic tasje vol dat ze nonchalant uit 't raam slingerde de weg op.
We zijn goed aangekomen en de volgende dag zouden we beginnen met lopen. Ik dacht dat trekkings bestonden uit relaxed een beetje wandelen de hele dag maar dat bleek net even anders te gaan. De 1e ochtend moesten we steil omhoog de berg opklimmen. 200 meter gestegen in 2 uur met 20 graden (veel 2-en). Helaas had ik de avond ervoor iets verkeerds gegeten waardoor mijn maag een heftige oorlog had ontketend op mijn darmen. Superrelaxed. Ik kon niks eten en heb de hele dag met samengeknepen billen gelopen op een thee en een cola. Wij strompelden met z'n 3e als hijgende otters naar boven terwijl Shiva op z'n dooie gemak en zelfs fluitend (dat deed ie expres) de berg op liep. Maar we hebben het 1e dorpje gehaald en ondanks de vermoeidheid was het prachtig om te zien.
De dagen erna gingen beter. We zijn constant gedaald en weer gestegen en we liepen langs steile berghellingen. Op de 2e dag kwamen we aan in Tatopani (''warm water''). Daar hadden ze hot springs waar we erg naar uitkeken. De hotsprings bleken knaloranje te zijn van al het ijzer dat in het water zit. Maar het water was echt heet! 40 graden viel er uit de muren in de baden. Wij zijn er 's middags in gegaan, dan is de buitentemperatuur nog enigszins acceptabel. De locals gingen er echter om 6 uur 's ochtends in, als het gewoon nog vriest. Rare jongens, die Nepalezen...
De overnachtingen waren erg leuk. We sliepen in homestays. Dat houdt in dat je 's avonds met z'n allen, inclusief familie, in de kamer/keuken zit rond het vuur. Je ziet de ouders koken op open vuren terwijl hun kleine koters op de grond met een stokje aan het spelen zijn of iets dergelijks. De mensen en dorpjes waren een stuk Tibetaanser want we zaten in het noorden van Nepal. Overal hingen boeddhistische bidvlaggetjes en stonden Stupa's in de dorpen en langs de weg.
's Nachts werd het wel ijskoud. Zonder verwarming nog steeds en overal kieren en gaten in de houten huisjes. 's Ochtends was dan alles bevroren. Door het lopen kreeg je het gelukkig snel weer warm.
Uiteindelijk zijn we 3500 meter hoogte gekomen. Nu klinkt het zo misschien erg hoog maar toen ik er eindelijk stond en hijgend en puffend om me heen keek was het nogal triest om te zien dat je nog steeds op een van de lagere bergen staat. We hadden uitzicht op besneeuwde toppen van 7 km hoog en op de bergen van Tibet wat erg mooi was.
Ik kan nog lang over de trekking schrijven maar ik ben bang dat 't alleen maar onhandige beschrijvingen zouden worden van hoe mooi en gaaf het was om te zien en mee te maken.
Na de trekking hadden we nog steeds wintervakantie dus zijn naar Pokhara gegaan. Dit is een stad aan een groot meer in het westen van Nepal. Iedereen zei dat dit hét relaxersoord van Nepal was en dat konden we wel gebruiken na de trekking. Weer 6 uur in de bus. Ik zal niet gauw meer klagen over dat de afstand Nijmegen-Tubbergen lang is om te overbruggen.. We hebben een bootje gehuurd en ik was van plan de hele dag op 't meer te chillen en te lezen maar ik wilde graag weten hoe de andere kant van het meer eruit zag. Dus hebben we heen en weer geroeid en een heuvel beklommen om een Stupa te bezichtigen.
's Avonds toen we op het terras zaten kwam er plots een klein jonge aapje uit de boom gesprongen en klom op Thom's schoot! Hij was doodsbang en heeft daar 2 uur gezeten. Als iemand probeerde hem weg te halen begon ie te krijsen en alles dus hebben we 'm maar laten zitten. We hebben 'm wat druiven gevoerd en geaaid. Het was echt een lief aapje en hij had z'n verloren ouder teruggevonden in Thom. Uiteindelijk hebben we 'm teruggebracht naar de eigenaar en die pakte hem hardhandig af. Het was erg sneu want hij keek om de schouder van Nepalees naar ons om en stak z'n kleine handje uit en maakte geluidjes. We hadden 'm graag meegenomen maar dat is heel lastig met de douane.
We hebben ook nog geparaglide wat echt onwijs gaaf was! Honderd meter boven de grond zweef je met uitzicht op het Annapurna massief terwijl gieren langs je heen vliegen.
Deze week zijn we weer begonnen met lesgeven. Puzza van groep 6 had ons bijnamen gegeven. Aangezien ik me nog niet had geschoren na de trekking was ik '' Moustache'' en Thom was ''Noodle'', omdat z'n haar op noodles lijkt. Toen ik op 't bord stond te schrijven riep Puzza opeens heel hard ''SIR! You have a hole in your pants!'' Dat klopte. ''We can see your panties!'' En toen moesten ze heel hard lachen allemaal. Ik deed alsof ik heel boos was en zei dat ze niet mocht kijken. Toen ik me weer omdraaide had ze haar muts half voor haar gezicht en bedekte haar ogen met haar hand en riep ''Look sir! I am not looking!''.
Dit is onze laatste week en we hebben spellen georganiseerd. Spijkerpoepen, ballonvoetballen en touwtrekken. Vorige week had ik Bingo met ze gedaan en dat vonden ze erg leuk. Vooral toen ik ze chocolaatjes gaf elke keer dat ze bingo hadden.
We hebben deze 2 weken een nieuwe taak gekregen! We gaan 's middags nu naar kinderen die lichamelijk te gehandicapt zijn om naar school te gaan en wij geven ze dus thuis les. Erg leuk om te doen en om bij de familie in de woonkamer te zitten. Donderdag hadden we outing en gingen we naar het museum. Ganga, een gehandicapte vrouw die mee was, kreeg een spasme en sloeg met haar arm een vitrine met een 200 jaar oud schilderij in. Dat was best grappig, vooral omdat niemand 't erg scheen te vinden dat dat schilderij bijna vernield was. Ganga had alleen wat krasjes.
Omdat we nu toch al 2 maanden in Nepal zitten en ''het hier wel weer gezien hebben'' hebben we besloten om maandag naar Thailand te vliegen. Daar gaan we een maand reizen en de laatste maand gaan we in Cambodja reizen!
De volgende blog zal ik dus vanuit een hangmatje op een wit zandstrand schrijven hehe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
