CLIMB THE TREE! CLIMB THE TREE!

Het is een zeldzame dag vandaag. Het is midden op de dag en er is stroom én internet! Dat betekent dus weer kans om een blog te schrijven.

De vorige keer vertelde ik dat we naar Chitwan zouden gaan en dat plan hebben we ten uitvoer gebracht. Om half 6 's ochtends vertrokken we uit het guesthouse want we moesten om half 7 in Kathmandu bij de bus zijn. De bus stond in Kanthi Path straat had de reisagent aangewezen. Helaas bleek die straat oneindig lang te zijn en wij veel te laat. Geheel in Peking Express stijl renden we door het drukke Kathmandu om half 7 's ochtends met dikke tassen op onze rug. Natuurlijk scheurde de plastic tas met voedsel (nepalese kwaliteit jwz) en de mandarijnen rolden over de straat. Gestresst als ik was schreeuwde ik over m'n schouder naar Thom ''LAAT LIGGEN MAN!!'' toen hij ze wilde oprapen. Goed, uiteindelijk hebben we de bus ruim op tijd gehaald en toen begon de 5 uur durende reis naar Chitwan. Het is hemelsbreed maar 100 km ofzo maar je kunt hier niet harder dan 50 km op de snelweg. En dat is maar goed ook, hoewel onze buschauffeur het wel probeerde. Centimeters van de afgrond scheurde hij de bergweg af terwijl tegemoetkomend verkeer naar boven racete en al net zo weinig ruimte overliet tussen onze bus en hun vrachtwagen. Ik dacht echt dat we zouden sterven daar, vooral toen iemand doodleuk vertelde dat er paar weken terug nog een bus met toeristen de afgrond in was gestort...

Maar tegen verwachting in kwamen we helemaal levend aan! Hulde aan nepalese chauffeurs! We werden met een safari jeep naar het hotel gebracht waar we direct op jeep safari door de jungle gingen. Paar herten en krokodillen gezien. Maar dat was natuurlijk niet waar we voor kwamen! De volgende ochtend gingen we op olifanten safari. We zaten met z'n drieën (ik, Thom en Tony, nog een nederlander) op een olifant. Supergaaf om op zo'n beest te zitten en door de jungle te hobbelen! Op het eind zagen we een klein neushoorntje in de lage bosjes en onze Mahout (olifantenchauffeur) was erop gebrand om dichterbij te komen. De ondergroei was ontzettend dicht begroeid en daar kon zo'n dikke olifant nooit doorheen dacht ik. Dacht ik. Met het grootste gemak denderde dat beest door alle takken en struiken, tot grote ontzetting van die neushoorn natuurlijk. Op gegeven moment gaf de Mahout de opdracht om een hele boom te ontwortelen die in de weg stond. Hup slurf eromheen en weg met dat ding! Geweldige kracht. Maar de olifanten zijn ook heel vriendelijk en na de safari konden we ze 'aaien'. We zouden met de jeep naar de olifantenwasplaats gaan maar de auto was kapot (ze waren vergeten te tanken...) Dus mochten we in de rivier naast de jungle op onze eigen privé olifant het water in! Dat moet iedereen echt een keer meegemaakt hebben! We zaten op dat beest en de Mahout schreeuwde bevelen en de olifant spoot met z'n slurf over z'n hoofd een slordige 20 liter water over ons heen! Als afwisseling liet de Mahout z'n olifant soms op z'n zij vallen in het water. Echt lachen maar een geworstel om op z'n massieve buik te blijven zitten of er weer op te klauteren.

Die namiddag gingen we op jungle walk met 2 gidsen. Ze hadden elk een stok mee en onze gids legde bij elk dier uit wat we moesten doen mochten we er een tegenkomen. Neushoorn: zigzaggend rennen en in boom klimmen. Tijger: Bij elkaar blijven, niet rennen en geluid maken. Beer: bij elkaar blijven en geluid maken. Wilde olifant: tja, dat wist ie ook niet, dat zouden we dan wel zien...
Dus met een gerust hart (we hadden immers twéé gidsen met stokjes mee...) gingen we op weg. Al gauw kwamen we bij de oever van een rivier en de gids deed plotseling heel behoedzaam en wenkte ons dichterbij. Op nog geen 2 meter afstand zat een gigantische neushoorn lekker te chillen in de rivier! Dat ding was echt massive! Wij foto's maken natuurlijk en toen verder. Helemaal opgetogen wees ik naar de rand van de jungle want daar kwam nog een neushoorn aan! De gids zei dat we heel veel geluk hadden want dit was heel zeldaam. Wij zaten onszelf helemaal te verkneukelen tot die 2 neushoorns opeens begonnen te brullen en te blazen en elkaar achterna gingen rennen! In het begin stonden we er leuk naar te kijken maar toen bogen ze af richting ons! Onze 2 gidsen, dapper als ze waren, begonnen in paniek te roepen CLIMB THE TREE! CLIMB THE TREE!!! terwijl ze er zelf al lang en breed in zaten. In no-time was ik zelf de boom in gesprongen want een neushoorn op volle snelheid is geen kattenpis.
Net op dat moment, toen wij met z'n vijfen in dat kleine boompje hingen, kwam er een olifant met toeristen langs. ''Namaste, just enjoying the view up here''... Toen de kust veilig was liepen we verder maar de neushoorns werden door die olifant weer onze kant op gedreven. En ja hoor: CLIMB THE TREE SIR!! CLIMB THE TREE! In paniek renden we achter de gidsen aan want we troffen het net om in een gebied te zijn waar weinig bomen stonden. Zij zaten er zelf natuurlijk al lekker in en toen volgden wij.

Het was spectaculair om mee te maken en als we eenmaal in de boom zaten kon ik de humor er ook wel van inzien. Neushoorns aan horen komen brullen terwijl je zelf angstig op zoek bent naar een boompje is een goede adrenaline kick en ik zou het zo weer doen!

In Bhaktapur teruggekomen zijn we naar Nagarkot geweest om de zonsonder- en opgang te zien op de Himalaya bergketen (inclusief mt. Everest!). Het was echt een prachtig gezicht.

Gisteren zijn we naar Pashupatinat geweest in Kathmandu. Dit is een de heiligste plek in Nepal voor de Hindu's. Het is een tempelcomplex langs de rivier waar crematies plaatsvinden. De crematies zijn gewoon buiten en iedereen kan en mag het aanschouwen. Dus wij zaten aan de andere kant van de rivier op stenen treden te kijken naar hoe iemand verbrand werd. De locals schijnen het niet erg te vinden dat alle toeristen toekijken en foto's maken. Het is heel indrukwekkend om te zien want je kunt gewoon de schedel en botten zien branden. Voor ons het is dan een vreemde maar voor hun is het hun vader of broer...
Er wordt niet bij gehuild en een crematie kan tot 24 uur duren. Bij het complex zijn zelfs hospis gemaakt waar ouderen hun laatste dagen kunnen slijten tot ze sterven. Heel naar lijkt me want ze zitten constant in de brandlucht en kijken uit op kamergenoten die aan het verbranden zijn. Gebraden mensenvlees ruikt best lekker overigens. Beetje als bbq.
De overblijfselen worden in de rivier geduwd hoewel rivier misschien een groot woord is. Het water staat heel laag en stroomt een klein beetje en overal ligt afval en troep en weet ik wat nog meer. In de rivier zijn dan kleine kinderen die op zoek zijn naar waardevolle objecten zoals kettingen en gouden tanden.
In het tempelcomplex lopen overal koeien rond en er zijn hele kolonies apen die overal op klimmen en mensen en toeristen lastig vallen. Aandoenlijk.

Dit was het voor nu. Vanavond gaan we een kerstfilm kijken. Ik ben totaal niet in de kerststemming. Maar wel leuk natuurlijk. Ik hoop dat jullie het lezen van de blog leuk vinden. Het is in ieder geval leuk om te schrijven.

Ik wens iedereen een prettig eind van de wereld en dit was mijn laatste blog vooralsnog.