I'm going on an adventure!

Er is een hoop gebeurd en veranderd sinds mijn vorige blog. De laatste week in Sucre heb ik de meest gebruikelijk tijden in het Spaans geleerd. Verder heb ik met de andere studenten Wally-ball en samen koken. Verder ben ik nog een keer met Fabricio en z'n matties uit geweest. Het was de verjaardag van 2 gasten en eerst zaten we bij een café en daarna gingen we naar een club. Hoewel ik niet veel mensen kon verstaan was het best tof. In het weekend ben ik met Fabricio en Pancho (z'n zwager) gaan mountainbiken naar de 7 watervallen in de omgeving van Sucre. Het fietsen door de stad was levensgevaarlijk maar Fabricio en Pancho raceten gewoon autowegen over. Toen we eenmaal buiten de stad waren (en een enorme berg opgefietst waren) ging het pad over in zandweg en alleen maar naar beneden. Dit was deels relaxed want dan hoef je niet te trappen alleen had mijn fiets geen suspension (vering) dus werd ik helemaal door elkaar geschud. Fabricio had al lang niet meer gefietst en liet meerdere keren vallen dat ie me zou vermoorden als we dit zouden overleven haha. De watervallen waren meer kleine stroompjes die van de rotsen afvielen maar het was erg mooi om te zien. Ik heb gezwommen en om we zijn stroomopwaarts over de watervallen en rotsen geklommen wat best nog een uitdaging was. Op de terugweg ben ik op een plek gewoon van een rots af het water in gesprongen omdat dat makkelijker was dan naar beneden te klauteren. Na de lunch, wat een blik sardientjes was en crackers, en een lekke band die Pancho geplakt had konden we weer terug.

Op mijn verjaardag kwam de hele school (studenten en docenten) aan het eind van mijn les het lokaaltje binnen met een taart en begonnen ze te zingen. Helaas zaten er wel noten in de taart dus kon ik niet alles eten. Van Cecilia (mijn docente) heb ik een bidon voor op reis gekregen. 's Avonds heb ik voor m'n familie pannekoeken gemaakt en Diana had ook nog een taart gemaakt.

Op een feestje in een hostel ontmoette ik een andere Nederlander, Tim, en we bleken dezelfde route te doen. Op vrijdag 23 oktober werden we door Gonzalo (m'n pa) en Fabricio afgezet bij het busstation. 's Avonds kwamen we aan in Potosi wat een oude mijnstad is. Hier is vroeger enorm veel zilver uit de berg gehaald en er wordt nog steeds zilver gemijnd maar in mindere mate. De volgende dag werden we door een vrouwtje naar haar huis gebracht. Haar man, een mijnwerker, ging ons een tour geven door de mijn. We kregen de juiste outfit aan en stapten in zijn auto, wat ervan over was. Z'n vrouw en 2 dochtertjes gingen ook mee en de auto sputterde heftig tegen en sloeg enkele malen af toen we de berg opreden. Bij een markt kochten we peuken, alcohol 96%, coca-bladeren om te kauwen en een staaf dynamiet. Gewoon, je every day boodschappen. Om de auto weer te starten moesten z'n vrouw en dochtertjes (van 9 en 11) ons vooruit duwen. Heuvel af ging goed maar het ding wilde niet meer starten. We lieten 'm langs de weg staan en zijn met de bus verder gegaan.
Halverwege de berg was een kleine opening die recht naar beneden afliep. Hier gingen we de mijn in. Deze berg wordt sinds honderden jaren uitgegraven en het gangenstelsel binnenin was immens! Overal liepen tunnels en zijgangen en her en der stonden beelden van Tío (de Duivel) die we offers van coca-bladeren, peuken en alcohol brachten. We liepen, of kropen, een labyrinth van tunnels door. Over planken die als brug over een diep gat waren gelegd, over een spoorweg waar mijnkarretjes reden, onder houten palen die als stut dienden en waarop bergen losse stenen lagen wat er niet altijd stabiel uitzag. Uiteindelijk hebben we de dynamietstaaf ontstoken in een doodlopende gang. Dit gaf een gigantische klap en je voelde de lucht verplaatsen! Met een andere mijnwerker die daar aan 't werk was hebben we nog even gedronken en coca bladeren gekauwd. De mijnwerkers kauwen non stop coca-bladeren. Zo voelen ze geen honger of dorst en kunnen ze de hele dag doorwerken en waarschijnlijk sterven op 40e. Niet echt een gezonde leefstijl maar veel keuze zullen ze niet hebben.

Vervolgens gingen we door naar Uyuni waar een tour van 3 dagen gingen doen over de zoutvlaktes en de woestijn bij de grens met Chili. De eerste dag kwamen we eerst langs een treinenkerkhof waar oude verroeste locomotieven en wagons stonden. Hierna reden we de zoutvlaktes op. Het was plat en wit zover je kon kijken, erg indrukwekkend. Toen we verder wilden startte de auto niet. Na wat gekloot van de chauffeur deed ie 't weer maar nog 2x daarna hebben we stilgestaan midden op de zoutvlaktes met niks in het zicht. Gelukkig bleef de auto het daarna wel goed doen. We zijn nog naar cactus-eiland gegaan. Dit is een rotsachtig 'eiland' in de zoutvlaktes.
's Avonds sliepen we in een huis gemaakt waar alles, de tafels, stoelen, bedden, gemaakt is van zout. Op de vloer lag ook een dikke laag zout.
De 2e dag zijn we langs een actieve vulkaan gereden, veel meren met flamingo's (rode en groene meer), gigantische bergen, bizarre rotsformaties en stinkende geisers. Dit landschap is een van de mooiste die ik ooit heb gezien.

Op de 3e dag reden we Chili in en kwamen we aan in San Pedro de Atacama. Dit is een soort wilde westen dorpje wat enkel leek te bestaan uit souvenirsshops, reisbureau's, restaurants en hostels. Hier hebben we gesandboard van een 100 meter hoge duin in Valle de la Muerte en 's middags heb ik gemountainbiked door Valle de la Luna. Het is een woestijn landschap met op de achtergrond de enorme bergen en vulkanen van Bolivia.
Nu zijn we in Arica en gisteren hebben we gesurfd tussen de zeeschildpadden. 's Avonds hebben we bij de zee gezeten en bier en wodka gedronken omdat 't Tim's verjaardag was. Toen er plotseling een dikke golf kwam sprongen we op en ik probeerde weg te rennen. Ik was alleen niet helemaal nuchter meer en viel languit met m'n gezicht in het water en zand...
Morgen gaan we Peru in richting Puno bij het Titicaca meer!